Podobnie jak u chorych na nadciśnienie tętnicze i ze sprawną czynnością wy- dalniczą nerek, tak i u chorych z nadciśnieniem nerkowopochodnym leczenie na-leży rozpocząć od metod niefannakologicznych, tzn.: ograniczenia podaży chlor-ku sodowego do 80-90 mmol/24 h, zwalczania otyłości, palenia tytoniu, naduży-wania alkoholu, hiperlipemii, hiperglikemii, hiperurykemii i niedoboru elektrolitów (magnezu, potasu) oraz zalecanie umiarkowanych ćwiczeń izotonicznych.

Dobór leków przeciwnadciśnieniowych. Celem leczenia farmakologicznego jest obniżenie ciśnienia tętniczego do wartości <18,7/12 kPa (140/90 mm Hg). Do tego celu należy dążyć stosując najpierw monoterapię, a dopiero potem, w razie jej nieskuteczności, leczenie złożone (p. rozdz. 5.4). Najczęściej stosowanymi lekami są leki moczopędne, (3-adrenolityczne, antagoniści wapnia i inhibitory konwertazy angiotensyny I.