Dobry jest każdy środek anestetyczny, byleby podawać go ostrożnie, do pierwszego stopnia III okresu anestezji. Po wydobyciu dziecka anestezję można w razie potrzeby pogłębić.

Jelita nie utrudniają dostępu pod warunkiem niedopuszczenia do kaszlu i krztuszenia. Środki zwiotczające są niezbędne rzadko, i to nie do osiągnięcia pełnego zwiotczenia, lecz raczej w celu zapewnienia dobrych warunków w polu operacyjnym w czasie płytkiej anestezji. Anestezjolog powinien zdawać sobis sprawę z możliwości obudzenia się zwiotczonej pacjentki podczas operacji, dlatego też trzeba podawać odpowiednią ilość podtlenku azotu metodą wentylacji przerywanym ciśnieniem dodatnim. Przez cały czas zabiegu stół operacyjny powinien być pochylony na lewy bok.

Dekstran 40 (przeciętny ciężar cząsteczkowy 40 000) nie przechodzi przez barierę ło-żyskową102. Analgezja podpajęczynówkowa. Jest to metoda wcina od niekorzystnego wpływu na dziecko pod warunkiem ułożenia na boku dla uniknięcia ucisku żyły głównej dolnej, przez ciężarną macicę193. Zapewnia ona dobre obkurczanie się macicy i chroni przed krwotokiem poporodowym. Powiększona macica utrudniając ruchy przepony przyczynia się do występowania hipoksji u matki. Należy więc od początku podawać i00°/c, tlenu. Nie wolno dopuścić do spadku ciśnienia skurczowego krwi poniżej 90 mm Hg (12,0 kPa). Hipotensję może nasilać ułożenie na wznak wskutek zmniejszenia powrotu krwi żylnej do serca (ucisk aortalno-żylny)104. Po analgezji podpajęczynówkowej lut zewnątrzoponowej należy unikać takich środków obkurczających naczynia, jak meto- ksamina i fenylefryna, gdyż mogą one zmniejszyć dopływ krwi do łożyska i zwiększał napięcie macicy. Od wad tych wolna jest efedryna.