Dzieci urodzone w analgezji zewnątrzoponowej mogą mieć mniejszą kwasicę i być lepiej utlenione niż dzieci urodzone z cięcia cesarskiego w anestezji198. Oddychanie tlenem przez matkę jest ważnym czynnikiem podczas operacji.

Analgezja krzyżowa. Do cięcia cesarskiego używana jest lignokaina 1%. Po próbnej dawce 10 ml wstrzykuje się dawkę wstępną 20 ml, a następnie 5-10 ml co 10 minut do momentu sięgnięcia analgezji do Th8. Operacji nie wolno rozpoczynać do chwili uzyskania właściwej wysokości analgezji. Metoda ta wymaga atmosfery wolnej od pośpiechu i uniezależnienia od ścisłych terminów. Przy wstrzyknięciu jednorazowym dawka 30-35 ml 1,5% lignokainy jest bezpieczna i wystarczająca. Rutynowym postępowaniem powinna być dożylna infuzja płynów i utrzymanie ciśnienia powyżej 90 mm Hg (12,0 kPa). Tlen należy podawać przed i podczas operacji. Metoda rzadko stosowana.

Miejscowa analgezja nasiękowa. Nie ma większego wpływil na matkę i dziecko, lecz nie nadaje się u rodzących przestraszonych i nieopanowanych. Współpraca ginekologa jest ważna dla uzyskania sukcesu zwykle wykonuje on wstrzyknięcia własnoręcznie199.

Analgezję nasiękową śródskórną i podskórną wykonuje się w linii nacięcia, po obu jej stronach w odległości ok. 2,5 cm. Dodatkowo znieczula się mięśnie piramidowe oraz przestrzeń pozałonową Retziusa. Wstrzyknięcie roztworu analgetycznego do torebki mięśnia prostego poprawia zwiotczenie. Infiltracja obejmuje także otrzewną ścienną oraz – jeżeli nie jest planowana operacja klasyczna – tkanki otaczające dolny odcinek. Zainteresowanych techniką odsyłamy do artykułu A. C. Becka (Am. J. Obstet. Gynec., 1942, 4, 558). Jest to metoda obecnie rzadko stosowana.