Początek choroby przypada przeważnie między 15 a 30 r.ż. Często pierwszym objawem jamistości rdzenia są bóle. W przypadkach jam zlokalizowanych w odcinku szyjno-piersiowym rdzenia, przy istnieniu nieprawidłowej komunikacji w systemie krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego, opisywano bóle głowy. W omawianych stanach może dojść do sytuacji niebezpiecznych dla życia chorego, związanych z następstwami nadciśnienia śród- czaszkowego. Bóle szyi uzasadnia się występowaniem zrostów oraz zniekształceniami w obrębie dolnych korzeni szyjnych. Bóle pochodzenia śródrdzeniowego, niezależnie od lokalizacji, mogą wg Williamsa wynikać z drażnienia połączeń czuciowych rdzenia przez płyn przesuwający się w jamach. Chory odczuwa kłucia lub mrowienia współistniejące z drętwieniami lub z okresowymi znieczuleniami w obszarach kończyn, rzadziej tułowia. Przypuszcza się, że właśnie taki jest mechanizm powstawania bólu w obrębie szyi, barku, ramienia. Charakterystyczne dla jamistości rdzenia jest rozszczepienie czucia, wynikające z uszkodzenia krzyżujących się na wysokości comissura dróg czucia bólu i temperatury. Chory nie odczuwa bólu i ciepła, podczas gdy czucie dotyku i ucisku jest prawidłowe lub jedynie nieznacznie zaburzone. Ucisk płynu zawartego w jamach na przebiegające w pobliżu drogi piramido- we może niekiedy doprowadzić do niedowładów spastycznych.